Dyrekcja

Dyrektor Szkoły Doktorskiej

fot. Mirosław Kaźmierczak

dr hab. Monika Rekowska, prof. ucz.

Archeolożka z wykształcenia (absolwentka kierunku archeologia w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego) i z pasji, z doświadczeniem wykopaliskowym zdobywanym na stanowiskach archeologicznych we Francji, Szwajcarii, Niemczech, Włoszech, Libii, a od 2018 na Cyprze.

czytaj więcej

Od początku zawodowego życia związana z Uniwersytetem Warszawskim, w latach 2012-2016 Senator Uniwersytetu Warszawskiego (kuria pracowników niesamodzielnych); w latach 2012-2020 członkini Rady Programowej Centrum Kompetencji Cyfrowych UW (dawniej COME UW); od 2009 Pełnomocnik Rektora UW ds. Uniwersytetu Dzieci; od 2016 kierownik Studium Doktoranckiego Wydziału Historycznego UW (obecnie Wydział Nauk o Kulturze i Sztuce); od 2020 kierownik Katedry Historii Kultury, Instytut Historii Sztuki, Wydział Nauk o Kulturze i Sztuce.

Stypendystka rządu francuskiego (1995), włoskiego (1998), Andrew W. Mellon Foundation (2002), Fundacji Lanckorońskich (2007, 2010, 2016). Członek Komisji Krajów Śródziemnomorskich Polskiej Akademii Umiejętności (od 2016); ekspert w dyscyplinie archeologia w Polskiej Komisji Akredytacyjnej (od 2019).

Jej zainteresowania badawcze obejmują archeologię klasyczną, jej historię i znaczenie w kulturze europejskiej; polskie i europejskie zainteresowania starożytnościami greckimi i rzymskimi w epoce nowożytnej, w tym zwłaszcza podróżnictwo, kolekcjonerstwo i wczesne badania naukowe; antyczną architekturę mieszkalną, w jej aspekcie konstrukcyjnym, przestrzennym i dekoracyjnym, na obszarze wschodniego Śródziemnomorza w okresie hellenistyczno-rzymskim, ze szczególnym uwzględnieniem Cyrenajki i Cypru.

Zastępca Dyrektora Szkoły Doktorskiej

fot. Osamu Inoue

dr hab. Agata Bareja-Starzyńska, prof. ucz.

Absolwentka orientalistyki UW w zakresie mongolistyki i tybetologii, staż na Mongolskim Uniwersytecie Państwowym (1986/87), stypendia na Uniwersytecie Eötvösa Loránda w Budapeszcie (1988/89), Uniwersytecie w Oslo (NAVF, 1993), Reńskim Uniwersytecie w Bonn (DAAD, 1995/96), Uniwersytecie Indiana w Bloomington (2000).

czytaj więcej

Doświadczenie zawodowe zdobyła pracując w Instytucie, a następnie na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Instytucie Orientalistycznym na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Collegium Civitas oraz jako tłumacz przysięgły j. mongolskiego. Wielokrotnie prowadziła wykłady w ośrodkach zagranicznych.

Senator UW i Przewodnicząca Komisji Senackiej ds. Studentów, Doktorantów i Jakości Kształcenia (r. akad. 2020-21); zastępca koordynatora Flagshipu 2 sojuszu uczelni 4EU+; prezes Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego; wiceprzewodnicząca i sekretarz Komitetu Nauk Orientalistycznych PAN; członek Rady Dyscypliny Naukowej Literaturoznawstwo UW; od 2004 r. Kierownik Zakładu Turkologii i Ludów Azji Środkowej Wydziału Orientalistycznego UW.

Zainteresowania badawcze obejmują literaturę i kulturę Mongolii i Tybetu, ze szczególnym uwzględnieniem buddyzmu; problematykę kultury książki, manuskryptologii źródeł mongolskich i tybetańskich; historię nauki w zakresie orientalistyki, zwłaszcza polskich badaczy Azji Środkowej i Syberii.

Interdyscyplinarne badania wykorzystujące metodologię literaturoznawstwa (zwłaszcza edycję tekstów źródłowych) i nauk o kulturze i religii prowadzi w ramach projektów krajowych oraz w zagranicznych zespołach badawczych (Oslo, Shimane, Kyoto, Beijing, Ulan Bator, Osaka).